Ook hier speelde de strijd om de beker en de schaal tussen Ajax en FC Twente enorm. Op verschillende plekken werd van alles georganiseerd om publiek te treken en het hen zo leuk mogelijk te maken. Beide wedstrijden heb ik bezichtigd op het strand met een pils in de hand! Geweldig is om verenigd met Nederlanders bezig te zijn met deze Nederlandse wedstrijden. Voor even vergat ik dat ik op Curaçao was. Dit gevoel werd echter ontkracht toen ik de zon op mijn rug voelde branden, het zachte zand tussen mijn tenen voelde kriebelen en een lekkere slok nam van mijn Antilliaanse biertje. Mooi is dat ook de lokale bevolking zich erg bezig houd met de wedstrijden uit de Nederlandse competitie. Zo was er ook een Antilliaanse groep toeschouwers aanwezig. In Ajax trainingspak of sportkleding genoten zij van de wedstrijd en nóg fanatieker juichten zij bij spanning en sensatie. Ik merkte dat de Ajax supporters overduidelijk in de meerderheid waren, ook onder de lokale bevolking. De overwinning van de Tukkers in de strijd om de beker gaf de toeschouwers hier aanleiding om met vlag en al het water in te rennen en zo hun blijdschap door de neuzen van de Ajaxsupporters te boren. Ditzelfde hebben de ajacieden uiteraard gedaan toen een week later het eindsignaal luidde en zij FC Twente met 3-1 aan de kant schoven. Het feit dat Ajax zich hiermee voor de 30ste keer Landskampioen mag noemen had op vele positieve tranen een rollende invloed.
Ook hier op het eiland wordt voetbal gespeeld. De indeling in divisies is gelijk aan de Nederlandse indeling. Een van mijn patiënten op stage is een scheidsrechter voor de FIFA en hij nodigde mij uit om naar een wedstrijd te komen kijken. Samen met Gijs ben ik naar het grote Ergilio Hato stadion geweest waar ongeveer 15000 supporters in kunnen. We hebben genoten van een wedstrijd tussen twee eredivisie teams. Al snel viel te concluderen dat het niveau erg verschilt met dat van Nederland. De supporters zijn er echter niet minder fanatiek om. Per toeval zijn Gijs en ik in het neutrale gedeelte van de tribune gaan zitten. Links en rechts omgeven door een hek, waar een hoop vuile woorden en drinkbekers overheen vlogen, genoten wij van een leuk potje voetbal. In de rust is het gewoonlijk dat iedereen het stadion verlaat en voor het stadion zijn hotdogs, popcorn, pel pinda's en drank gaat halen. We bleken bij een belangrijke play-off aanwezig te zijn en de strijd was hard. Dit maakte het erg amusant voor ons. Het was zo leuk dat we zeker nog een keer willen gaan kijken!
Vrijdag avond is een van de populairste avonden onder de studenten. Er zijn altijd leuke feesten en HappyHours. Dit weet iedereen op het eiland, zo ook inbrekers. Als dan ook nog een huisgenoot in een dronken bui de voordeur open laat staan, word het helemaal makkelijk. Afgelopen vrijdag is van deze situatie gebruik gemaakt. In de eerste twee kamers bij de voordeur is flink buit gemaakt. Er zijn laptops, telefoons en geld gestolen. Gelukkig slaap ik wat verder van de voordeur af en zijn mijn spullen gespaard gebleven. Buiten deze materiële schade is er ook emotionele schade. Het gevoel veilig te zijn in je eigen, tijdelijke, huis is weg. Er moeten wat aanpassingen gemaakt worden in de komende week. Zo komen er 2 waakhonden die onze tuin hopelijk zullen verdedigen. Daarnaast zullen er tralies komen voor de ramen die dit nog niet hebben. Ondanks deze aanpassingen is er nog steeds een naar gevoel aanwezig, voornamelijk omdat er mensen in ons huis hebben gestaan en aan onze spullen hebben gezeten. Ook worden we gewaarschuwd voor terugkeer van de inbrekers. Dit gevoel geeft paranoïde gedachten de vrije baan. Bij elk geluid worden we alert en soms checken we de tuin voor de zekerheid.
Maandag op stage is meestal de langste en drukste dag. In de lunchpauze is mijn stagebegeleider plots ziek geworden en hij vroeg mij om de patiënten in de middag over te nemen. Het gaf een fijn gevoel dat hij me dit toevertrouwde. Omdat het zo plots kwam, schrok ik er een beetje van. Natuurlijk heb ik dit zo professioneel mogelijk opgelost. Ik heb de hele middag zelfstandig gewerkt met de patiënten wat ik erg leuk vond. Sommige patiënten spreken beperkt of geen Nederlands. Dit was eerder al lastig maar wanneer ik er echt niet uit kwam kon ik mijn begeleider om hulp vragen. Dit keer had ik deze back-up niet en moest ik het helemaal alleen oplossen. Dit was erg leerzaam. De druk ligt erg hoog op stage omdat mijn begeleider steeds benadrukt dat we geen fouten mogen maken. Aangezien de praktijk net nieuw is en de naam nog moet worden opgebouwd, kunnen we het ons niet veroorloven om slechte verhalen te verspreiden. Veel reclame gaat hier op het eiland via mond op mond. Dit kan erg in ons voordeel werken maar bij een enkele fout kan dit al erg negatief uitpakken. Door deze prestatiedruk werd ik even zenuwachtig maar ik kon hier gelukkig goed mee om gaan en heb met plezier deze middag zelfstandig gewerkt!
