Terugblikken!

Inmiddels ben ik al weer een tijdje terug in mijn land van herkomst, Nederland. Mijn terugkomst was een spektakel vanjewelste. 

Ik vloog samen terug met Gijs. Echter was er een verschil in onze tickets, hij vloog comfort zone en ik economy class. Natuurlijk kon de stewardess mijn puppy oogjes niet weerstaan en mocht ik van haar mijn tedere billetjes landen op een lege stoel in de comfort zone. Met extra beenruimte en service was de vlucht alles behalve onaangenaam. Eenmaal geland begon de spanning toch aardig op te lopen. Samen met Gijs en al onze bagage liepen we door de geblindeerde schuifdeuren richting de ontvangsthal. Hier kwam een roze gloed over mij heen. De haren op mijn armen stonden recht overeind en het kippenvel had nog nooit zo hoog gestaan toen ik vrienden, familie en natuurlijk mijn vriendin met een groot spandoek zag staan in carnavals outfit. Totaal verstijfd van alle emoties sprong mijn vriendin mij in de armen. Knuffels, kussen en wat tranen later kon ik ook weer genieten van de warmte van moeder, vader, zus en honden. Vervolgens werd ik besprongen door beste vrienden die ik hier absoluut niet had verwacht wat het alleen nog maar mooier maakte. Een van de gelukkigste momenten die ik me kan herinneren was deze warme ontvangst. Gelukkig is alles gefilmd door Robin en hij heeft er een mooi filmpje van gemaakt welke ik onderaan deze blog zal toevoegen.
Het weerzien van vrienden en familie geeft een warm en zeker gevoel wat lang blijft hangen. Hierdoor besef je wat je gemist hebt en dat wat zo gewoon lijkt, toch wel speciaal is.

Met een zeer positief gevoel kijk ik terug op mijn tijd op Curaçao. Ik heb het gevoel dat ik een hoop geleerd heb; vakinhoudelijk, over mensen, cultuur en hoe ik moet overleven in mijn eentje in wat mindere omstandigheden maar vooral ook over mezelf. Dit laatste is voor mij het meest waardevolle en heeft met de rest mijn persoonlijke rugzak een stevige vulling gegeven. Welke hopelijk de bodem legt voor wat er dan ook nog komen gaat.

Als ik de foto's terug kijk voel ik een soort heimwee. Ik zou erg graag terug willen maar dan mét vrienden en familie. Ik zou het leuk vinden om de mensen te laten zien wat ik heb meegemaakt waar ik nu slechts met veel trots en enthousiasme over kan vertellen.

Tot slot wil ik iedereen enorm bedanken voor alle steun; Steffie, Ma, Pa en zus met honden, Opa en Oma's, Tante's, Oom, nichtjes, vrienden, vriendinnen, de mensen van het licht en geluid en Google Blogger!

AYÓ!

7uur AM met een hartslag van 200 slagen per minuut..

Steffie!

De boys!

Zus!

En zo stonden ze dus om 6u 's morgens op mij te wachten!

 

  

One big happy family!

 

Sja... Zo bruin was ik...

Met dank aan Robin Disco:

Aruba

Na een korte vlucht van ongeveer 25 minuten kwamen Gijs en ik aan op Aruba. Van boven was al gelijk te zien dat het een stuk kleiner is dan Curaçao maar ook een mooie blauwe rand om zich heen heeft. Bij de eerste stap buiten de airport haalde ik diep adem door mijn neus. De lucht rook veel schoner, veel frisser en zoeter dan op Curaçao. We werden opgehaald door een vriend van Gijs. Hij bracht ons naar het huis waar we verbleven, bij een andere vriend. Onderweg viel gelijk al op dat er grote verschillen zijn tussen de eilanden welke zo dicht bij elkaar liggen. De invloed van Amerika is enorm op Aruba. De hotels zijn groot en zitten vol Amerikaanse toeristen. Overal op het eiland zijn Amerikaanse fastfood ketens te vinden; Wendy's, Burger King, Taco Bell, Dunkin' Donuts enzovoorts. Het huis waar we in verbleven was geweldig mooi en de mensen zeer gastvrij. De eerste dag hebben we een strand wandeling gemaakt langs alle hotels en zijn we gaan kijken naar de wind- en kitesurfers. Deze sporten zijn erg populair op het eiland. Na een verfrissende duik in het helder blauwe water hebben we wat geproefd van de Amerikaanse cultuur: Dunkin' Donuts! Het is fascinerend om te zien dat er mensen op de wereld bezig zijn om van een product honderden varianten te maken. En ik moet zeggen, het is ze aardig gelukt. Eenmaal het heerlijke Arubaanse Balashi Chill bier te hebben ontdekt was een gezellige avond het gevolg.

Al vroeg werden we ontwaakt uit een heerlijke slaap in de airco op een goed bed. Gijs en ik wilden allebei een aantal plekken zien op het eiland en we besloten om een auto te huren. Met onze witte Chevrolet Aveo zijn we deze plekken af gegaan. Via de vuurtoren op de noordpunt naar de oude basisschool van Gijs. Hier hebben we even rond gekeken en viel op dat alles Nederlands is. De lokalen zien er net zo uit als op een Nederlandse basisschool en de leraren zijn (bijna) allemaal van Nederlandse afkomst. Het was erg leuk om even rond te mogen kijken. De noordoost kant van het eiland is net zoals bij Curaçao de ruwere kant. Hier zijn hoge rotswanden waar het water flink tegen aan klettert. De zo genaamde boca's zijn inhammen die zijn ontstaan door erosie en geven de rotsen een mooie vorm. Helaas heeft de erosie ook zijn nadelen. De Natural Bridge is in de jaren flink uit gedund en is op een zwak moment in een storm ten onder gegaan. Het resultaat is een hoopje rotsblokken die fungeren als dam. Ik ken de Natural Bridge nog van foto's van Pa en Ma natuurlijk. Ook al werd het afgeraden, ik moest en zou toch even op de rotsen gaan staan op diezelfde plek als waar mijn ouders jaren geleden stonden. Een andere prachtige spot, gebouwd door de natuur is de Natural Pool, een zwembad omringt door rotsen welke wordt gevuld door de hoge golven die over de rotswand slaan. De weg er naartoe was heftig. Na een avontuurlijke rit met de auto kon deze echt niet meer verder. De weg verder werd alleen aangeraden aan ervaren Jeep rijders. Aangezien onze Aveo bij de waarschuwing al begon te haperen besloten we te voet verder te gaan. Twintig minuten later kwamen we aan bij de Natural Pool welke op dat moment uiteraard boordevol Amerikaanse toeristen zat. De Pool van ongeveer 10 meter diameter is gevuld met lekker warm water en bleek zo'n 5 meter diep te zijn. In mijn ooghoek zag ik alweer een uitdaging ontstaan. Ik wilde zien wat er boven de rotsen was. Zo'n 3 meter hoger was nog een kleinere pool met de omvang van een jacuzzi waar blijkbaar niemand van af wist. De bubbels waren hier echter vervangen door visjes die aan onze tenen sabbelden. Bij een ondergaande zon liepen we terug naar de auto en we vertrokken richting 'huis'. Na een goede maaltijd besloten we met z'n vieren gezellig te gaan bowlen.

Dag drie begon wederom met een uitgerust gevoel en een goed ontbijt. We zijn begonnen bij het ouderlijk huis van mijn Moeder. Er leek niemand thuis te zijn en ik liep de tuin in om wat foto's te maken. Iets wat ik over het hoofd had gezien was een flink gespierde volgroeide rottweiler. Toen ik iets te dichtbij kwam liet deze mijn hart een paar tellen over slaan. Wij schrokken ons helemaal kapot en rende het terrein af. Blijkbaar sliep de eigenaar nog en werd hij wakker van het geblaf van de waakhond. Na een kort praatje bleek dat hij m'n Moeder nog kende en hij zelfs nog wist dat ze toen der tijd in een Kever reed. Het was erg leuk om even met de man te praten over vroeger. Ik mocht wat foto's nemen van het huis en hij zou de hond wel even bezig houden. We vervolgden onze sightseeing trip langs het ouderlijk huis van Gijs welke inmiddels door een Nederlandse man volledig was omgetoverd tot een prachtige villa. We mochten ook hier even in de tuin rond kijken welke meer leek op een park. De tuin was gigantisch groot en had een flink zwembad erin met een bar. Daarnaast is de eigenaar dierenliefhebber en dat bleek wel aan het aantal dieren in zijn tuin. Zo'n 15 geiten, 2 emoes, kippen, paarden en zelfs een echte Hollandse koe! Dát was een beetje een raar zicht. Zo'n zwart wit gevlekt melkgevend beest dat we kennen uit de vlakke weides van Nederland, die hier zijn afkoeling zocht in de schaduw van een boom op het grind naast het zwembad. Ach, als je niet kunt kiezen waar je wilt wonen, moet je combinaties maken toch? Na deze maffe verschijning zijn we door gereden naar een bekende kroeg op het eiland: Charlie's Bar, de vroegere stamkroeg van mijn ouders. Het speciale aan deze bar is dat deze helemaal vol hangt met spullen die bezoekers hebben meegenomen. De tafels en bar zijn van glas waaronder foto's zijn geplakt die mensen hebben meegebracht. De eigenaar vertelde dat ze hier al lang mee bezig zijn en schat sinds 1940. Ook al was de kroeg 's middags leeg, het was toch vol en gezellig. Hier vlakbij zit de Botica San Nicolas. Dit is de apotheek waar m'n moeder vroeger heeft gewerkt. We hebben een kijkje genomen en ik heb me laten vertellen dat er niet veel is veranderd in de jaren. Er was helaas niemand aanwezig die vroeger zou hebben samen gewerkt met m'n moeder. Via verschillende andere plekken zijn we terug gegaan en hebben we heerlijk in het zwembad gelegen aan het huis waar we verbleven. We besloten om onze laatste avond gezellig een drankje te drinken op de pier. Helaas was de pier dicht en werden we verplicht om naar de kroeg te gaan. Een gezellige avond stappen was het gevolg. Deze avond heeft hele mooie herinneringen achter gelaten.

De laatste dag hebben we zelf aan watersport gedaan. Aan de noordkant is het water wild en ontstaan er hele hoge golven. Hier besloten we te gaan body boarden. Ik had dit nog nooit eerder gedaan maar het is heel goed bevallen. Op een plank paddel je op een hoge golf tot deze sterk genoeg is om jou mee te nemen in zijn verdere reis richting het strand. De techniek is echter iets lastiger dan het klinkt. Vooral de timing is belangrijk en ook ik heb enkele keren ervaren wat er gebeurd als het hieraan ontbreekt. In plaats van dat ik de controle heb, grijpt de metershoge golf de controle over mij en m'n board. Je kunt je voor stellen wat er dan gebeurd, meerdere salto's onder water en een nauw contact met het zand op de bodem is het gevolg. Gelukkig zijn we er allen zonder kleerscheuren van af gekomen. Wederom een geweldige ervaring.

Het is mooi om op de plekken te zijn waar mijn ouders jaren geleden waren en dingen te doen en zien die zij toen ook deden. Aruba is een mooi eiland maar heeft helaas een flinke Amerikaanse sfeer. Ondanks dat de eilanden maar 111 kilometer uit elkaar liggen, zijn er toch grote verschillen. Dit maakt het zeker interessant om een uitstap te maken vanaf Curaçao. Ook hier heb ik een geweldige tijd gehad waar ik hele positieve herinneringen aan over houd!

Kustlijn Aruba

Extreme verschillen tussen hotels

California Lighthouse

Met Bas, de gastheer op Aruba

Onze Aveo

Kustlijn van oost

Natural Bridge

Natural Pool

Natural Pool

Basisschool

Ouderlijk huis van Mama

Charlie's Bar

Body Boarden

Heerlijke tijd gehad op Aruba!

Het is inmiddels nog maar drie dagen voor ik in het vliegtuig stap. Dinsdag middag vertrekken Gijs en ik om 15.45 met een groot blauw vliegtuig van de KLM. Als alles mee zit komen we aan op woensdag ochtend om 6.55. Tot snel!

Bonaire

Na vele verhalen van ervaringsdeskundige heb ik dan ook maar besloten om naar Bonaire te gaan. Dit eiland ligt op 20 minuten vliegen afstand van Curaçao. Er wonen ongeveer 15000 mensen verdeeld over de hoofd'stad' Kralendijk en andere dorpjes. Het eiland is erg groen en staat bekend om zijn mooie onderwater wereld. Sommigen zeggen dat Bonaire de nummer een duik/snorkel spot is van de wereld. Veel duikers komen dan ook voor enkele weken naar Bonaire om de vele tropische vis soorten en koralen te bewonderen.

Dag 1
Na een korte heftige vlucht in een zo genaamde doodskist stapte ik de hitte in van Bonaire. Het was nog vroeg en ik had dus nog een hele dag voor me. Na een korte wandeltocht over de boulevard in de richting van mijn appartement ben ik naar een mountainbike verhuur winkel opzoek gegaan. Ik had een mooie route uitgestippeld langs vele sightseeing plekken. Mijn reis begon en al snel merkte ik, misschien iet wat onderschat, te laat en gehaast begonnen was aan de tocht. De hitte sloeg er hard in. Gelukkig had ik veel water meegenomen maar ook deze kon de hoofdpijn niet laten uitblijven. Langs de paden en wegen staan veel groene planten, de meest voorkomende is toch wel de cactus voor welke het klimaat uitermate geschikt is op het eiland, droog en warm. De vlindertuin kwam als eerste op mijn weg. Een erg rustgevende tuin vol mooie planten, vlinders, enkele vogels en een karper vijver. Grote en kleine mooi gekleurde vlinders vlogen langs me heen terwijl ik bijkwam op een bankje in de tuin. Het enige wat nog ontbrak was een lekker koel biertje. Na deze korte stop zette ik mijn reis voort. Ik vond een offroad weg welke ik besloot in te slaan. Dit was echter geen succes. Na enkele meters brak er een spaak van mijn achterwiel welke tegen het schakel systeem aan kwam en deze vervormde. Ik kon niet verder. Ik besloot de spaak om te buigen zodat deze niet meer in de weg zat en het schakel systeem terug te buigen. Geen ideale oplossing maar ik had geen gereedschap bij me, laat staan de kunde om het te repareren. Ik heb op deze manier een verkorte route alsnog afgefietst. Onderweg kwam ik langs mooie stranden en uitzichtpunten. In de avond heb ik lekker op de boulevard gegeten bij een goed restaurant. Na een goed visje en een Amstel Bright kwam ik erachter dat het uitgaansleven op Bonaire zeer saai is. Er is alleen op vrijdag avond iets te doen, heb ik mij laten vertellen, en ook dan zou het niet spectaculair zijn. Ik besloot optijd te gaan slapen om op dag 2 weer fit te kunnen starten.

Flamingo Airport

Mountainbike gehuurd

Mi Casa

 Mooi blauw is niet lelijk! 

 Hup Holland, Hup!

Een poppen museum

 Let op de details

Vlindertuin

Flamingo's

Dag 2
Om 8 stond de wekker. Na een goed ontbijt bij het hotel en gezellige verhalen van de eigenaar vertrok ik naar de boulevard. Hier wachtte een watertaxi waarmee ik naar Klein Bonaire zou gaan. Dit is een onbewoond eilandje voor de kust van Bonaire waar de natuur boven en onder water enorm mooi zou moeten zijn. Helaas was ik maar alleen en de watertaxi vaart voor minimaal 2 personen. Later op de dag zou deze nog een keer varen dus ik besloot om in de tussentijd de mountainbike om te gaan ruilen voor een scooter. Met de scooter heb ik een korte sightseeing tocht gemaakt langs de kust. Door verschillende kleine dorpjes ging mijn route. Wat mij gelijk op viel was het verschil met Curaçao. Op Bonaire zijn de huizen veel moderner. Over het hele eiland gezien zou deze conclusie kunnen worden getrokken. Bonaire straalt in zijn geheel meer rijkdom uit dan Curaçao. Het eiland s niet gefocust op toerisme zoals Curaçao dat is en verdient hier dus veel minder geld mee. Daarom verbaasde ik me over de uitstraling van het eiland. De mensen op Curaçao zijn enorm vriendelijk maar op Bonaire lijken ze nóg vriendelijker. Iedereen groette me. Sterker nog,  het was vreemd zodra er iemand niet groette. Op mijn route reed ik langs een mooi strandje waar ik besloot om eens te gaan snorkelen. Kort bij het land zwemmen veel mooie vissen. Deze stralen in het ongelooflijk blauwe water veel vrolijkheid uit. Toen ik mij plots om draaide keek ik recht in de ogen van een grote Barracuda. Ik schrok me kapot natuurlijk en het eerste wat me te binnen schoot waren de sleutels om mijn nek. Om twee uur deed ik nog een poging om met de watertaxi naar Klein Bonaire te gaan. Helaas was ik opnieuw de enige. De man probeerde me af te zetten voor meer geld en probeerde me snorkel vergunningen aan te smeren die ik helemaal niet nodig had. Boos en teleurgesteld ben ik weg gegaan. Om dit verdriet te verwerken besloot ik een lekker fris biertje te drinken op een terras verderop de boulevard. Hier sprak ik met een meisje die me erop wees dat er nog een watertaxi was. Met deze heb ik een afspraak gemaakt voor op dag 3. De rest van de middag ben ik op de scooter gaan toeren over de zuid kant van het eiland. Hier is onder anderen de zoutproductie gevestigd. Ik reed langs kilometers lange aangelegde meren waarin het zeewater werd gedroogd. Aan het einde hiervan liggen de metershoge piramides van zout opgeslagen. Bij de piramides zijn de slaven huisjes te bewonderen. Deze werden gebouwd in 1850 om de slaven buiten werktijden in te laten rusten en voor opslag van hun materiaal. Indrukwekkend om te zien en te lezen hoe het er in die tijd aan toe ging. Na mijn ronde ben ik lekker gaan eten bij een ander restaurant op de boulevard. Dit om vervolgens lekker in de airco te slapen.

Moped

Scooter route

Zout piramide's zijn van kilometers ver te zien

Tientallen zout Piramide's

Slave hut

De vuurtoren op het meest zuid-oostelijke punt

Lekker gegeten

Mooie kleuren bij ondergaande zon

Dag 3
Poging drie om op Klein Bonaire te komen. Na een goed ontbijt was ik er helemaal klaar voor. Een typisch figuur in een bootje legde aan bij de pier. Na wat mooie verhalen bracht hij me naar Klein Bonaire. Hij dropte me zo'n 30 meter van de kust. Ik moest me met de stroming mee laten nemen naar de andere kant van het eiland waar hij me op zou halen. Waar ik van de boot sprong was het een meter of 50 diep. Dit gaf even een angstig gevoel. Bij deze diepte zie zag ik geen hand voor ogen en zwom ik snel richting de kant. Zo'n 15 meter voor de kant lag de blauwe rand. Hier verandert de diepte binnen enkele meters van 30m. naar 2m.. Dit is ook het punt waar hier het mooie koraal begint. Ik kan de woorden niet vinden om deze ervaring te omschrijven. Er is enorm veel mooi koraal met allerlei mooi gekleurde vissen van alle vormen en maten. Ik heb de kust afgezwommen tussen het koraal door waar ik veel verschillende vissoorten heb gezien. Sommige verplaatsen zich alleen en sommige in scholen. Ook hier zwom ik verschillende barracuda's tegen het lijf. Een van deze had een enorme grootte. Naar schatting was deze anderhalf à twee meter lang en 30 centimeter diameter. Ik schrok uiteraard van deze plotse ontmoeting maar deze jager had zijn buikje blijkbaar al vol genoeg. Na deze onvergetelijke snorkel tocht ben ik aan land gegaan op Klein Bonaire. Pas vanaf land is te zien hoe mooi de kleuren zijn, op land de groene bebossing, het witte fijne zand tussen mijn tenen en het helder blauwe water wat later over loopt in het donker blauwe water. Zo'n 600 meter verderop zie ik dan de boulevard van Bonaire liggen waar ik bij wijzen van spreken de mensen kon zien zwaaien.
Deze snorkel trip met alle mooie kleuren van koraal, vissen en schildpadden heeft enorm veel indruk op me gemaakt en laat een herinnering achter die ik altijd met plezier bij me zal dragen!
Na de deze uitstap ben ik op de scooter de noordkant van het eiland gaan bekijken. Vlak langs het water is een route uit gezet met mooie uitzichten. Ik kwam langs vele dorre landschappen maar uiteindelijk werd het weer mooi groen! Het Gotomeer is leuk om te zien maar stelde naar mijn mening niet zo heel veel voor. De route die er langs loopt is wel leuk om te rijden. Aan het einde van de route kwam ik op een hoog punt vlak achter de stad uit. Op het hoogste punt staat een groot kruis waar ik de betekenis niet van heb weten te achterhalen. Vanaf deze plek had ik perfect zicht op de hele stad en de zuidkant van het eiland. Voor de kust kon ik mooi Klein Bonaire zien liggen. Na de scootertocht was het alweer tijd om richting 'huis' te gaan. Eenmaal terug op Curaçao voelt het alsof ik een paar dagen op vakantie was geweest. Een erg vreemd gevoel op dat moment!

Op de boot naar Klein Bonaire

De blauwe rand

Klein Bonaire

Scooter route

Langs de kust

Overzicht over Kralendijk en Klein Bonaire voor de kust

Ja, sommige zijn al aan het aftellen. Nog 2 weken voor ik terug kom naar Nederland. Er staat nog veel op de planning. Morgen ochtend vertrek ik met Gijs naar Aruba waar we zullen verblijven tot zaterdag avond. We zullen slapen bij een vriend van Gijs op het eiland. Ik ben benieuwd!